Het is zeker een groot maatschappelijk taboe, maar wel een die met veel misverstanden en kortzichtigheid omkleed is. Het uitgangspunt is , en dat hoef ik hier natuurlijk niemand uit te leggen, dat het gaat om een relatie of spel tussen twee volwassenen die daar beide mee instemmen. En hoe die twee zich tot elkaar verhouden, staat binnen de grenzen van de wet vrij. Daar staat buiten wat men sociaal acceptabel vindt, of 'normaal'.
Het idee dat ageplay of infantilisme raakvlakken heeft met, of voorstadium is van, pedofilie is klinkklare onzin. Het is een onderscheid dat ook in de psychologie en psychiatrie (in de DSM IV) duidelijk wordt gemaakt. Het is een wezenlijk verschil of je als volwassene je seksueel aangetrokken voelt tot kinderen, of dat je je als volwassene aangetrokken voelt tot een andere volwassene die een kind speelt, of dat je als volwassene je graag gedraagt als een kind. Het gaat dus om meer dan het jurkje, ook nog om wie erin zit. Ageplayers en infantilisten hebben in de regel gewoon normale heteroseksuele of homoseksuele voorkeuren/relaties.
Veel moeilijker ligt het vaak in fantasieën. Veel ageplayers hebben fantasieën van situaties die ze zien van kinderen op straat, en voelen zich daar in hun fantasie (seksueel) toe aangetrokken en doen het na. Maar ook hier is een doorslaggevend nuanceverschil; het gaat hier niet om de volwassene die zich aangetrokken voelt tot een kind, maar om een volwassene die zich wil verplaatsen in de positie (de situatie waarin het zich bevindt) van het kind. Hij verruilt dus de rol van het kind voor zichzelf en neemt zijn plaats in. Om die reden is er bij ageplay en infantilisme geen ruimte meer over voor echte kinderen. En dat is maar goed ook, pedofielen worden met recht op ageplay fora geweerd en de deur gewezen. Die hebben daar helemaal niets te zoeken.
Maar het blijft een taboe dat een beetje op onze voorkeuren blijft drukken. Daarom ben ik persoonlijk van mening dat je ook alle schijn van verbondenheid met kinderen moet vermijden. Dus ook geen leuke reclames en afbeeldingen waarin kinderen voorkomen op een site als deze plaatsen, hoe keurig en maatschappelijk aanvaard deze normaliter ook zijn.
Ik voel weinig tot geen verplichting mijn deels wat afwijkende seksuele voorkeuren uit te leggen aan mensen die er geen gevoel bij en begrip voor hebben. Ik troost mijzelf altijd met de gedachte dat het nog veel gekker kan, en dat er ontzettend mensen zijn die een afwijkende seksuele voorkeur hebben maar daar niet (online) voor uit durven komen, laat staan er wat mee te doen. Maar ik probeer wel te voorkomen dat de buitenstaander die op bv. een site als deze komt een totaal verkeerde indruk krijgt van waar onze interesses liggen door bijvoorbeeld de associatie met echte kinderen te vermijden en de nadruk leggen op rollenspel. Maar tegen gedachteloos veroordelen is geen kruid opgewassen.
Index
Laatste afbeeldingen
