Index
Laatste afbeeldingen
Toen ik M vroeg een bijdrage te doen aan mijn website wist ik nog niet dat het zo'n juweeltje zou worden, tijd om dat met jullie te delen, M ergert zich aan spankers die op zoek zijn naar spankees met termen als ik zal je streng straffen als een schoolmeisje en je mag in de hoek staan en dan vraag ik me af zijn ze op zoek naar verse billen om hun fantasie op uit te leven of heeft de spankee in spe ook enige inbreng?
Lees haar verslag maar eens:
Hoezo straf….vraagt M zich af….
Trouwe lezers van deze weblog kennen mogelijk mijn eerdere bijdrages waarin ik met een vuurrode blos op mijn wangen verslag deed van mijn eerste prille stapjes in het spankingwereldje. Hoe ik met angst en beven van een heel lang verborgen fantasie werkelijkheid heb gemaakt, met behulp van mijn lieve spankmaatje. Hoe ik erachter kwam dat ik er echt van kan genieten, een pak op mijn blote kont.
Hoog tijd om even een moment stil te staan (nee, maar even niet zitten) en achterom te kijken naar wat mij zo de laatste anderhalf jaar allemaal overkomen is.
Mijn spankingpartner en ik zijn nu al heel wat spankingsessies verder, en we zoeken steeds de grens behoorlijk op. Het zijn om de drommel geen aaipartijtjes. Hij bouwt het wel altijd rustig op, soms even pauze tussendoor, maar gaandeweg vergaat mij het lachen….en als ik het na vaak bijna een uur echt niet meer uithoud, word ik nog eens stevig vastgegrepen voor een fijne toegift….wegworstelen wil nog wel eens lukken, maar ja, mijn spanker geeft het dan zeker niet op, hij houdt wel van een uitdaging. Houdgreep. Hulpstukken gebruiken we graag voor de afwisseling, en ik ken het rietje, het pingpongbatje, zijn soepele riem, de houten keukenspaan, de rijzweep en die afschuwelijk brandende haarborstel maar al te goed. Maar er gaat toch niets boven het edele handwerk, daar zijn we het roerend over eens. En eens een ander standje is prima, maar ik lig het liefst over zijn knieën.
Nu heb ik geen vergelijkingsmateriaal buiten wat plaatjes op internet van gehavende billen, en wat al dan niet in scene gezette spankingfilmpjes, om mijn bewering te staven dat mijn spanker mij best tuchtig onder handen neemt. Maar pijnlijk is het absoluut.
Als de volgende tref er weer aan komt, ben ik uiterst gespannen, ongedurig, maar ook verlangend. Een intens verlangen naar ontlading en naar loslaten. Nooit bang, ook geen angst voor de pijn die gaat komen. Ervoor drinken we gezellig een bak koffie, even bij ouwebetten, en na alle inspanning een hapje eten, napraten…….eigenlijk heel knus. Mijn spanker is een lieve en zeer gewaardeerde vriend geworden die mij af en toe komt geven wat ik nodig heb, en hij voert het zo erg graag uit…..
Hoewel ik allang niet meer twijfel aan mijn geestelijke gezondheid, in de zin van steekje los omdat ik hier zo intens van geniet, ben ik nog steeds nieuwsgierig naar het hoe en waarom. Waarom doe ik dit zo graag?
Ongetwijfeld speelt het endorfineverhaal mee in de beleving van de pijn, geholpen door het feit dat ik een spanking als een heel erotische en intieme belevenis ervaar. De relatie met mijn schat van een spanker maakt dit mogelijk, wij vertrouwen elkaar door en door, hij kan feilloos inschatten wanneer het echt genoeg is geweest. Ik heb nog nooit stop hoeven roepen. En, OK, zeker door de mij best gewenste intieme handelingen, maar ook die aai over mijn hoofd zo tussendoor, maken zo’n sessie emotioneel heel heftig. En opwindend. Héél erg opwindend. Als het voorbij is, en hij mij strak vastpakt en troost, moet ik echt weer even terug op aarde komen. Slap als een vaatdoek, maar oh, wat voelt dat heerlijk ontspannen en bevredigend….
Natuurlijk heb ik hem gevraagd waar hij nu precies zijn kick uit haalt. Hij zei dat het niet zozeer het verlangen is om mij heel veel pijn te doen, maar meer het aspect om, tijdens het spel (want dat is het) volledige controle over mij uit te kunnen oefenen. Te bepalen hoe ik moet liggen, welk hulpmiddel hij gebruikt, mij als in een bankschroef vastklemmen opdat ik mij niet losworstel en de klappen ontloop.
Eigenlijk sluit dat heel nauw aan bij mijn eigen beleving. Qua karakter ben ik erg zelfstandig aangelegd. Ik ben geen controle-freak, maar ik regel wel graag zelf mijn eigen zaakjes. En dat gaat mij ook goed af. De teugels strak in handen. Verantwoordelijkheid nemen. Een beetje zelfdiscipline. Geen gemauw over van alles en nog wat. Spanking is voor mij een tijdelijke “escape”. Even die teugels uit handen moeten geven….gedwongen, zij het met mijn instemming. Vanaf dat ik plaats neem over zijn knieën moet ik gaan loslaten, en incasseren. Daarom werkt een aaipartijtje voor mij ook niet. Dat wordt alleen maar een hoop gegiechel. Ik moet het Spaans benauwd krijgen, tegenstribbelen en tot overgave gedwongen worden om die bevrijding te kunnen voelen.
Dit wijst in de richting van een intense behoefte aan (tijdelijke) onderwerping van mijn kant; en mijn spanker die zijn behoefte aan dominantie ergens een uitlaatklep moet geven…. BDSM-klanten……….? Nee, dat geloof ik niet. Althans, ik heb helemaal niets met dat slavinnetjesgedoe, en met vernedering al helemaal niet. En dat hoort daar toch vaak wel bij.
Ik zou zo graag mijn ervaringen eens vergelijken met die van andere spankee-dames. Maar die heb ik niet in mijn familie, vrienden en kennissenkring. Of collega’s op het werk…Tenminste niet dat ik weet….. Ik ga er ook maar niet naar vragen. Dat lijkt mij niet zo verstandig.
Dus….het internet maar weer eens opgegaloppeerd. En bewust gezocht naar “echte” spankingervaringen en vooral de beleving daarbij van andere vrouwen. Nou, dat valt nogal tegen. Wel veel verhalen, maar ik vermoed dat het in de meeste gevallen niet meer dan fantasie is, en niet of nauwelijks gebaseerd op eigen ervaring. Maar mogelijk heb ik de juiste sites nog niet gevonden. Suggesties zijn altijd welkom.
Wat mij zo opviel in hetgeen ik dan wèl tegenkwam, is dat eeuwige strafelement dat verbonden schijnt te moeten zijn aan een stevige spankingsessie. De leerlinge die op school gestraft wordt voor het slechte leerresultaat, de vrouw die een jurkje koopt zonder toestemming van haar man en over de knie moet (eer ik mij dàt zou laten gebeuren…..) etc etc, maar ook in contactadvertenties waarin spankers op zoek zijn naar malse verse billetjes wordt vaker wel dan niet “straf” beloofd aan geïnteresseerde dames. En met een beetje mazzel mogen ze ook een tijdje in de hoek gaan staan met hun roodgemepte billen bloot.
Ben ik dan de enige spankee die het best zonder straf en vernedering kan stellen om te genieten van een lekker pak op mijn kont………..? Ik vind eigenlijk helemaal niet dat ik straf verdien. Althans niet als reden voor een spanking. Een terechte parkeerboete, goed, daar kan ik dan wel mee leven.
Ik ben de term “erotische” spanking overigens ook wel tegengekomen, maar ik had de indruk dat dit meer de kant uitgaat van een wat ruiger liefdesspel, maar zeker niet om het type spanking dat ik samen met mijn spankingmaatje beleef. Hard en lang en grensverleggend en respectvol. Ook intiem…maar geen vrijpartij.
Zit het bij de spankinghobbyisten misschien gewoon tussen de oren? Dat spanking een straf moet zijn, of in ieder geval als zodanig beleefd moet worden door de spankee? Want “wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe”. Sommigen hebben dat als kind aan den lijve ondervonden (ik niet gelukkig).
Mochten er lezers zijn die hier een mening over hebben, of hun ervaring zouden willen delen: graag!
Zal ik dan ook maar gelijk het initiatief nemen tot het benoemen van een nieuwe vorm van spanking, die heftig hard is (zonder het intieme aspect uit het oog te verliezen), grensverleggend, met wederzijds respect wordt uitgevoerd en vooral zonder enig strafelement…..? Dit noemen we dan “Het Nieuwe Spanken”. Wie weet wordt het nog populair ook…..kunnen we zonder gêne uit de kast komen…….
Lees haar verslag maar eens:
Hoezo straf….vraagt M zich af….
Trouwe lezers van deze weblog kennen mogelijk mijn eerdere bijdrages waarin ik met een vuurrode blos op mijn wangen verslag deed van mijn eerste prille stapjes in het spankingwereldje. Hoe ik met angst en beven van een heel lang verborgen fantasie werkelijkheid heb gemaakt, met behulp van mijn lieve spankmaatje. Hoe ik erachter kwam dat ik er echt van kan genieten, een pak op mijn blote kont.
Hoog tijd om even een moment stil te staan (nee, maar even niet zitten) en achterom te kijken naar wat mij zo de laatste anderhalf jaar allemaal overkomen is.
Mijn spankingpartner en ik zijn nu al heel wat spankingsessies verder, en we zoeken steeds de grens behoorlijk op. Het zijn om de drommel geen aaipartijtjes. Hij bouwt het wel altijd rustig op, soms even pauze tussendoor, maar gaandeweg vergaat mij het lachen….en als ik het na vaak bijna een uur echt niet meer uithoud, word ik nog eens stevig vastgegrepen voor een fijne toegift….wegworstelen wil nog wel eens lukken, maar ja, mijn spanker geeft het dan zeker niet op, hij houdt wel van een uitdaging. Houdgreep. Hulpstukken gebruiken we graag voor de afwisseling, en ik ken het rietje, het pingpongbatje, zijn soepele riem, de houten keukenspaan, de rijzweep en die afschuwelijk brandende haarborstel maar al te goed. Maar er gaat toch niets boven het edele handwerk, daar zijn we het roerend over eens. En eens een ander standje is prima, maar ik lig het liefst over zijn knieën.
Nu heb ik geen vergelijkingsmateriaal buiten wat plaatjes op internet van gehavende billen, en wat al dan niet in scene gezette spankingfilmpjes, om mijn bewering te staven dat mijn spanker mij best tuchtig onder handen neemt. Maar pijnlijk is het absoluut.
Als de volgende tref er weer aan komt, ben ik uiterst gespannen, ongedurig, maar ook verlangend. Een intens verlangen naar ontlading en naar loslaten. Nooit bang, ook geen angst voor de pijn die gaat komen. Ervoor drinken we gezellig een bak koffie, even bij ouwebetten, en na alle inspanning een hapje eten, napraten…….eigenlijk heel knus. Mijn spanker is een lieve en zeer gewaardeerde vriend geworden die mij af en toe komt geven wat ik nodig heb, en hij voert het zo erg graag uit…..
Hoewel ik allang niet meer twijfel aan mijn geestelijke gezondheid, in de zin van steekje los omdat ik hier zo intens van geniet, ben ik nog steeds nieuwsgierig naar het hoe en waarom. Waarom doe ik dit zo graag?
Ongetwijfeld speelt het endorfineverhaal mee in de beleving van de pijn, geholpen door het feit dat ik een spanking als een heel erotische en intieme belevenis ervaar. De relatie met mijn schat van een spanker maakt dit mogelijk, wij vertrouwen elkaar door en door, hij kan feilloos inschatten wanneer het echt genoeg is geweest. Ik heb nog nooit stop hoeven roepen. En, OK, zeker door de mij best gewenste intieme handelingen, maar ook die aai over mijn hoofd zo tussendoor, maken zo’n sessie emotioneel heel heftig. En opwindend. Héél erg opwindend. Als het voorbij is, en hij mij strak vastpakt en troost, moet ik echt weer even terug op aarde komen. Slap als een vaatdoek, maar oh, wat voelt dat heerlijk ontspannen en bevredigend….
Natuurlijk heb ik hem gevraagd waar hij nu precies zijn kick uit haalt. Hij zei dat het niet zozeer het verlangen is om mij heel veel pijn te doen, maar meer het aspect om, tijdens het spel (want dat is het) volledige controle over mij uit te kunnen oefenen. Te bepalen hoe ik moet liggen, welk hulpmiddel hij gebruikt, mij als in een bankschroef vastklemmen opdat ik mij niet losworstel en de klappen ontloop.
Eigenlijk sluit dat heel nauw aan bij mijn eigen beleving. Qua karakter ben ik erg zelfstandig aangelegd. Ik ben geen controle-freak, maar ik regel wel graag zelf mijn eigen zaakjes. En dat gaat mij ook goed af. De teugels strak in handen. Verantwoordelijkheid nemen. Een beetje zelfdiscipline. Geen gemauw over van alles en nog wat. Spanking is voor mij een tijdelijke “escape”. Even die teugels uit handen moeten geven….gedwongen, zij het met mijn instemming. Vanaf dat ik plaats neem over zijn knieën moet ik gaan loslaten, en incasseren. Daarom werkt een aaipartijtje voor mij ook niet. Dat wordt alleen maar een hoop gegiechel. Ik moet het Spaans benauwd krijgen, tegenstribbelen en tot overgave gedwongen worden om die bevrijding te kunnen voelen.
Dit wijst in de richting van een intense behoefte aan (tijdelijke) onderwerping van mijn kant; en mijn spanker die zijn behoefte aan dominantie ergens een uitlaatklep moet geven…. BDSM-klanten……….? Nee, dat geloof ik niet. Althans, ik heb helemaal niets met dat slavinnetjesgedoe, en met vernedering al helemaal niet. En dat hoort daar toch vaak wel bij.
Ik zou zo graag mijn ervaringen eens vergelijken met die van andere spankee-dames. Maar die heb ik niet in mijn familie, vrienden en kennissenkring. Of collega’s op het werk…Tenminste niet dat ik weet….. Ik ga er ook maar niet naar vragen. Dat lijkt mij niet zo verstandig.
Dus….het internet maar weer eens opgegaloppeerd. En bewust gezocht naar “echte” spankingervaringen en vooral de beleving daarbij van andere vrouwen. Nou, dat valt nogal tegen. Wel veel verhalen, maar ik vermoed dat het in de meeste gevallen niet meer dan fantasie is, en niet of nauwelijks gebaseerd op eigen ervaring. Maar mogelijk heb ik de juiste sites nog niet gevonden. Suggesties zijn altijd welkom.
Wat mij zo opviel in hetgeen ik dan wèl tegenkwam, is dat eeuwige strafelement dat verbonden schijnt te moeten zijn aan een stevige spankingsessie. De leerlinge die op school gestraft wordt voor het slechte leerresultaat, de vrouw die een jurkje koopt zonder toestemming van haar man en over de knie moet (eer ik mij dàt zou laten gebeuren…..) etc etc, maar ook in contactadvertenties waarin spankers op zoek zijn naar malse verse billetjes wordt vaker wel dan niet “straf” beloofd aan geïnteresseerde dames. En met een beetje mazzel mogen ze ook een tijdje in de hoek gaan staan met hun roodgemepte billen bloot.
Ben ik dan de enige spankee die het best zonder straf en vernedering kan stellen om te genieten van een lekker pak op mijn kont………..? Ik vind eigenlijk helemaal niet dat ik straf verdien. Althans niet als reden voor een spanking. Een terechte parkeerboete, goed, daar kan ik dan wel mee leven.
Ik ben de term “erotische” spanking overigens ook wel tegengekomen, maar ik had de indruk dat dit meer de kant uitgaat van een wat ruiger liefdesspel, maar zeker niet om het type spanking dat ik samen met mijn spankingmaatje beleef. Hard en lang en grensverleggend en respectvol. Ook intiem…maar geen vrijpartij.
Zit het bij de spankinghobbyisten misschien gewoon tussen de oren? Dat spanking een straf moet zijn, of in ieder geval als zodanig beleefd moet worden door de spankee? Want “wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe”. Sommigen hebben dat als kind aan den lijve ondervonden (ik niet gelukkig).
Mochten er lezers zijn die hier een mening over hebben, of hun ervaring zouden willen delen: graag!
Zal ik dan ook maar gelijk het initiatief nemen tot het benoemen van een nieuwe vorm van spanking, die heftig hard is (zonder het intieme aspect uit het oog te verliezen), grensverleggend, met wederzijds respect wordt uitgevoerd en vooral zonder enig strafelement…..? Dit noemen we dan “Het Nieuwe Spanken”. Wie weet wordt het nog populair ook…..kunnen we zonder gêne uit de kast komen…….
