spanking verhalen

liften


Daar stond Marieke met haar rode warme billen die de kamer inkeken, haar rokje omhoog en haar slipje rond haar enkels. Marieke zelf had niet meer dan 15 cm zicht, dan hield het op en zag ze niet meer dan de hoek van diezelfde kamer.

"Weet je het nog? Je belofte? Hier is het allemaal mee begonnen 6 jaar geleden" dat waren de laatste woorden die Maarten gezegd had voordat hij haar in de hoek zette.

Ja, ze wist het nog, daar was het allemaal mee begonnen toen ze haar relatie met Maarten begon.

Marieke was toen nog een 18 jarige tiener die niet altijd nadacht voordat ze iets deed. Maarten was de beste vriend van haar oudere broer, Steven. Steven was dol op zijn zusje, ondanks haar koppigheid. Toen Marieke haar eindexamen VWO deed en haar fiets net op die dag een lekke band had en ze al erg laat was had Steven haar met de auto naar school gebracht en gezegd dat ze de terugweg de bus maar moest nemen.

Nadat ze het examen had gedaan was ze nog even op het schoolplein gebleven om samen met wat vrienden het zojuist gemaakte examen te bespreken. Ze hield de tijd niet in de gaten en toen ze er achterkwam dat de bus over 2 minuten haar halte zou passeren moest ze zich haasten naar de bushalte. Helemaal buiten adem zag ze haar bus in de verte wegrijden. Boos trapte ze tegen het bankje in de bushalte aan en smeet haar tas op de grond. "Wat nu? Wachten op de volgende bus?". Ze liep naar de informatiepaal en zag dat de volgende bus pas over een half uurtje kwam. "Hier ga ik dus mooi niet op wachten!". Ze probeerde Steven te bellen of die haar kon ophalen bij de bushalte. "Nee, Marieke ik kan je echt niet ophalen, ik kan hier niet zomaar weg, Sorry."

Daar stond Marieke dan, geen zin om op de volgende bus te wachten. Ze besloot dan maar te gaan liften al was het maar tot aan de stad dan kon ze lekker nog even shoppen voordat ze naar huis ging. Marieke pakte haar tas, liep een stukje van de bushalte vandaan en stak haar duim omhoog bij iedere auto die passeerde en zette nog even een lieve lach op haar gezicht. Na een minuut of 5 stopte er een wagen met een man van middelbare leeftijd en bood haar een lift aan tot aan de stad. Marieke stapte in maar had niet gezien dat Maarten op dat moment ook aan kwam rijden. Steven vond het vervelend voor zijn zusje dat ze daar een half uur moest wachten en had Maarten gebeld en gevraagd of hij misschien de gelegenheid had haar even op te pikken en haar naar huis te brengen. Maarten werkte op nog geen 2 km afstand van Marieke's school en zag wel even tijd haar weg te brengen.

Maarten die al lange tijd een oogje had op Marieke maar haar dat nog nooit had verteld, werd ontzettend boos en bezorgd toen hij zag dat Marieke bij een totaal onbekende man in de auto stapte. "Hoe haalt ze het in haar hoofd? Wat als die man haar helemaal geen lift wil geven maar andere dingen van plan is?" Bij die gedachte begon het bloed in zijn lichaam te koken en volgde hij de auto tot deze in de stad stopte. Marieke bedankte de man en stapte uit. De onbekende man reed weg en Marieke liep richting de winkelstraat, ze kwam echter niet ver. Ineens voelde ze een stevige hand om haar arm.

"Hoe haal jij het in je hoofd om te gaan liften?" vroeg Maarten haar en draaide haar naar hem toe.

"Maarten? Wat doe jij hier?" vroeg ze hem geschrokken.

"Steven belde me, of ik je bij de bushalte wilde ophalen en naar huis brengen, maar dat was geloof ik al niet meer nodig. Je besloot maar even bij een volstrekt vreemde man in te stappen en te hopen dat die man zo netjes was om je ook daadwerkelijk daar te brengen waar jij naartoe wilde? Enig idee hoe gevaarlijk dat is, een jonge aantrekkelijke meid? Alleen?"

"Wat maak je je nou druk? Er is toch niets gebeurd?" Marieke werd boos omdat Maarten zich met haar zaken bemoeide en probeerde zich los te rukken uit zijn greep. "Laat me los, Maarten!"

"Nee, inderdaad er is niks gebeurd, dus je mag van geluk spreken. Wat als er wel wat was gebeurd?" vroeg hij haar boos terwijl hij haar meenam naar zijn auto.

"Nou dan had ik jou toch? Jij hebt alles gezien, dus je had me dan ook vast wel geholpen, toch!" antwoordde ze beledigend.

Zonder iets te zeggen liet Maarten Marieke instappen, sloot de portier en ging zelf achter het stuur zitten en reed weg.

"Ik kan heus wel voor mezelf opkomen hoor als iemand IETS had willen doen. Ik heb vaak genoeg met Steven gevochten." Probeerde ze zichzelf te verdedigen.

"Een stoeipartij met je broer is wel iets anders dan een vent die geen goedbedoelde dingen met je wil doen, meisje." Maarten werd alweer wat rustiger maar was vastbesloten ervoor te zorgen dat ze dit niet nog eens zou doen. Daarvoor hield hij teveel van haar, ook al wist zij dat niet. "Deze jonge dame gaat zo als een klein meisje over de knie voor een stevig pak op haar broek" besloot Maarten en reed naar zijn flat.

Toen Marieke merkte dat Maarten haar helemaal niet naar huis bracht vroeg ze hem wat angstig: "Waar gaan we eigenlijk naartoe?"

"Wij gaan even naar mijn flat om even rustig hierover te kunnen praten, Marieke" was zijn antwoord.

"Praten? Hierover? Waar is dat nou weer voor nodig, er is niets gebeurd klaar! Kun je weer omdraaien, ik heb niets meer te zeggen".

Het bleef een poosje stil terwijl Marieke Maarten vragend aankeek. "Maarten? - Hallo! - Contact! - Kun je me naar huis brengen? Anders bel ik Steven wel." Ze graaide met haar hand in haar tas om haar mobieltje tevoorschijn te halen.

"Doe maar, vertel hem dan ook even wat je zojuist gedaan hebt, ik denk niet dat Maarten er erg blij mee zal zijn en je ouders ook niet trouwens." Maarten stopte even langs de kant van de weg. "Nou, bel dan! Blijft het tussen ons of zullen we de rest van je familie er maar over informeren?"

"Okay! Ik ga wel even mee om te PRATEN, als je dat zo nodig vindt". Het mobieltje verdween weer in haar tas, ze gooide haar hoofd boos in de rugleuning van de autostoel en sloeg demonstratief haar armen over elkaar. Maarten glimlachte tevreden, wat Marieke niet zag.

"Goed" zei Maarten, toen ze zijn flat binnenstapte en hij de deur achter hen dicht deed. "Wat zei je daarnet in de auto ook alweer? Dat je best voor jezelf kan opkomen?"

"Ja, dat kan ik best!" zei ze nog eens.

Zonder iets te zeggen, pakte Maarten haar bij haar arm, trok haar mee door de woonkamer, naar de hal en door naar zijn slaapkamer. Daar duwde hij haar met haar rug op zijn bed en drukte haar polsen stevig op het bed.

"Auw, laat me los Maarten!" begon ze boos te schreeuwen en te vechten.

"Nou, laat dan maar eens zien dat je voor jezelf op kan komen, vecht je dan maar eens los uit mijn greep".

Wat Marieke ook probeerde ze kon niet los komen uit zijn greep, of wilde ze misschien niet loskomen uit zijn greep? Marieke was ook al jaren verliefd op Maarten maar ook zij had het nog nooit eerder durven te vertellen.

"Dit stoere meisje lijkt toch iets minder sterk dan ze zelf had gedacht? Niet waar, Marieke?" Maarten keek Marieke diep in haar ogen en wachtte op haar antwoord.

"Alsjeblieft! Maarten, laat me los!" Smeekte ze hem terwijl ze nog steeds los probeerde te komen.

Maarten trok Marieke overeind maar liet haar niet los. Hij ging op het bed zitten, leidde Marieke naar zijn rechter been en trok haar vervolgens over zijn knie. "Aaah, Maarten?! wat doe je?" Geschrokken probeerde ze weer overeind te komen, maar de grootste schok moest nog komen. Die kwam toen zijn hand keer op keer op haar spijkerbroek neerdaalde en haar billen in brand zette. KLETS - KLATS - KLETS

"Auw Maarten, stop alsjeblieft! Ik ben geen klein kind meer, auw!" Ze lag als een wilde kat te vechten en te draaien om de klappen te ontwijken. KLETS - KLATS - KLETS. Maarten hield haar echter goed in bedwang en kon zo mooi zijn plannetje uitvoeren zoals hij het in gedachte had ... een stevig pak op haar broek zodat ze inzag dat ze fout was en zichzelf wel in gevaar had kunnen brengen, net zolang tot ze hem zou smeken op te houden en zou beloven nooit weer te liften. KLETS - KLATS - KLETS.

Marieke werd wanhopig toen alle pogingen om los te komen uit zijn greep en te ontsnappen aan al die steeds harder neerkomende klappen mislukte, dat ze uitbarstte in tranen. Maarten stopte met slaan, legde zijn hand op haar onderrug en vroeg haar of ze begreep waarom ze daar zo lag.

Marieke huilde en huilde. Maarten gaf haar even de tijd om zijn vraag te beantwoorden. Toen er geen antwoord kwam, zette hij het pak slaag voort. KLETS - KLATS - KLETS

"Auw, stop Maarten, alsjeblieft, stop". Ze lag slap over zijn knie, haar verzet was gestopt. Nogmaals vroeg Maarten haar of ze begreep waarom ze een pak op haar broek kreeg.

"Ja haa " huilde ze. KLETS - KLATS – KLETS
"Vertel dan maar eens waarom." Maarten stopte weer.
"Omdat - omdat ik ben gaan liften." bracht ze al huilend uit.
"En?" vroeg hij. KLETS - KLATS - KLETS
"En, wat? Maarten?" Ze begreep niet dat Maarten op een wat uitgebreider antwoord wachtte.
"Nou, wat dacht je van me te vertellen WAAROM je niet mag liften?" KLETS - KLATS -KLETS
"Auw - omdat het - snik - gevaarlijk is - auw - stop nou!"
"Ja, juist ja, omdat het gevaarlijk is!" KLETS - KLATS - KLETS
"Omdat die vent je had kunnen verkrachten, Marieke" KLETS - KLATS - KLETS "Omdat hij je ... je wel had ..." Maarten werd misselijk van de gedachte alleen al dat hij haar kwijt had kunnen raken. Hij trok haar overeind, zette haar op het bed naast hem en keek in haar betraande ogen. Hij nam even de tijd om zelf rustig te worden en zei haar toen: "Meisje, er zijn te veel mensen die van je houden, je kan jezelf niet op deze manier in gevaar brengen, dat kan je je ouders niet aan doen, Steven niet aandoen en ..." even was het stil "en mij ook niet aan doen, Marieke. Ik hou van je, ik wil je niet kwijt." Nu stonden ook de tranen bij Maarten in zijn ogen.

"Maarten?" Marieke was helemaal verrast over zijn laatste woorden. "Jij houdt van mij? Ik ... ik dacht altijd dat je me maar het vervelende eigenwijze zusje van Steven vond"

"Wel nee, ik houd wel een beetje van eigenwijze meisjes en ik weet er ook wel raad mee." plaagde hij haar.

"Ja, dat heb ik gemerkt" zei ze terwijl ze even over haar broek wreef.

"Beloof me dat je het nooit weer zal doen, Marieke, anders zullen je billen er van lusten! En dan gaat die broek ook uit, op je blote billen zul je krijgen." zijn stem was rustig maar er klonk een vastberadenheid in hem.

Marieke bloosde toen ze dat hoorde, haar billen bloot? Het pak slaag had pijn gedaan maar ze had er wel een goed gevoel bij, het voelde Okay.
"Ja dat beloof ik je Maarten, ik zal nooit weer liften".

"Ja dat beloof ik je Maarten, ik zal nooit weer liften". Het hele verhaal van die eerste keer kwam als een film voorbij. Marieke stond nu al zeker 15 minuten in de hoek. Ze had haar belofte vandaag verbroken, tranen liepen weer over haar wangen. Hij had haar destijds uit liefde gestraft en dat deed hij nu ook weer.

De auto van Marieke moest vandaag voor een APK-keuring naar de garage. Maarten had haar naar haar werk gebracht maar zou vanmiddag een late vergadering hebben zodat hij haar niet op kon halen en zij dus weer met de bus naar huis moest gaan. Weer had ze de bus gemist en weer had ze geen zin om zo lang te wachten op de volgende.

De vergadering van Maarten duurde minder lang dan hij had verwacht, zodat hij haar toch op kon halen. Hij wilde haar verrassen bij de bushalte maar wederom werd hij verrast door haar onnadenkendheid. Deze keer had hij niet aangekeken hoe ze met deze onbekende man meeging. Hij toeterde hard en lang tot Marieke, die nog maar net in de auto zat, had omgekeken en maar vlug was uitgestapt. Meteen wist dat ze fout bezig was geweest, met haar hoofd naar beneden liep ze naar de wagen van Maarten en stapte in. "Het spijt me" zei ze nog voordat er een stilte ontstond die aanhield tot ze thuis waren.

"Het heeft geen zin om je nu te straffen, Marieke, dat begrijp je toch?" had Maarten gezegd. "Ik wil er eerst even goed over nadenken en zal er na het eten op terugkomen."

"Ja, ik begrijp het, Maarten. Ik zal wel koken vandaag". Had ze geantwoord, als ze zelf ging koken was ze tenminste bezig en ging de tijd wat sneller voorbij.

Maarten had zich teruggetrokken in de studeerkamer en Marieke was gaan koken. De tranen stonden in haar ogen toen ze het eten klaarmaakte. Het liefst had ze nu al een preek gekregen en haar straf maar ze begreep best dat Maarten hier wat meer tijd voor nodig had. Ze had tenslotte een belofte verbroken, zich weer in gevaar willen brengen en dat allemaal vanwege een half uurtje.

Na het eten werd Marieke naar de hoek gestuurd om na te denken over haar fout. Ze had dat allang gedaan tijdens het eten koken en tijdens het eten en iedere minuut die ze langer in die hoek stond voelde ze zich steeds verdrietiger. Tegen de tijd dat Maarten haar over de knie legde en haar billen eerst goed opwarmde lag ze al te hardop te huilen.

"Je had me beloofd nooit weer te gaan liften, jezelf niet weer in gevaar te brengen daarmee. Het is te gevaarlijk meisje. En ik zal je dat vandaag dubbel en dwars duidelijk maken". Deze woorden werden met kracht benadrukt door een regen aan slagen die op haar blote billen neerkwamen. Marieke had zich vanaf de eerste klap al overgegeven en liet ieder woord en iedere klap goed tot haar doordringen. Ze was boos op zichzelf en vond iedere straf die Maarten nu voor haar in petto had terecht.

Toen haar billen warm en rood waren had hij haar nogmaals in de hoek gezet. Marieke hoorde hem van alles doen, de kamer in en weer uit. Ze durfde niet om te kijken of over haar billen te wrijven. Ze wist ook wel dat dit niet alles was, dat dit slechts een opwarmertje was en dat de echte straf nog moest komen. Het duurde lang voordat hij achter haar kwam staan en haar rokje helemaal naar beneden schoof en Marieke tegelijkertijd uit het rokje en haar slipje hielp. Ook haar T-shirt ging uit en tenslotte haar BH.

Maarten had haar in het midden van de kamer gezet en was een paar keer om haar heen gelopen en bekeek haar van top tot teen. Marieke voelde zich erg kwetsbaar, zo helemaal naakt. Ze huilde zacht. Dat was ook de bedoeling van Maarten geweest, haar tonen hoe kwetsbaar ze als vrouw kan zijn tegenover een sterke man.
"Weet je waarom je nu gestraft wordt, Marieke?" zijn stem was kalm.
"Ja, Maarten, ik heb door te gaan liften mezelf in gevaar kunnen brengen en ik heb mijn belofte aan jou gebroken." Marieke's stem was alles behalve kalm geweest, ze trilde en het was nog wel een warme zomerdag.

Maarten nam Marieke mee naar de eettafel daar had hij wel 5 strafinstrumenten neergelegd. Vragend keek Marieke Maarten aan. "Nee liefje, ik ga ze niet allemaal gebruiken vandaag." Beantwoordde Maarten Marieke's vragende ogen. "Jij kiest hier 2 instrumenten uit waarvan jij denkt dat die voldoende zijn om ervoor te zorgen dat je niet nog eens dezelfde fout gaat maken, met het ene instrument straf ik je omdat je jezelf in gevaar hebt gebracht en met de ander straf ik je omdat je je niet aan je belofte hebt gehouden. Ik raad je aan een serieuze keuze te maken anders kies ik nog een derde instrument uit."

"Auw!" dacht Marieke. "Ik zal dus maar een juiste keuze maken".
Maarten leerde Marieke op deze manier nog een derde les. Eerst nadenken, dan doen.

Marieke liet haar ogen over de 5 strafinstrumenten gaan: de riem, het rietje, de HEMA-paddel, de tawse en de kledingborstel. Ze pakte de tawse en legde deze aan de kant en vertelde Maarten dat ze deze niet koos omdat de tawse wel pijnlijk is maar het na-effect te klein om de boodschap te laten hangen. Ook de riem werd al vrij snel aan de kant gelegd, daar was ze niet zo heel bang voor tenzij het langer en sneller op haar billen neerkomt. Vervolgens pakte ze de HEMA-paddel, gaf deze aan Maarten en zei "deze is voor het verbreken van de belofte, je weet dat ik dat ding vrees, dus lijkt me dit het meest geschikte instrument voor deze straf."

Nu lagen er nog 2 instrumenten waaruit ze moest kiezen, "Ik weet het niet meer, ze zouden allebei geschikt kunnen zijn, kies jij maar"
"Nee, liefje jij kiest ik beoordeel je keuze alleen maar".
Marieke wist het niet, het rietje gaf een gemene snijdende pijn, de kledingborstel was ongenadig, snel en hard. Ze deed haar ogen dicht en wilde er één blind kiezen, zodat zij de keuze zelf niet hoefde te maken. Maarten had het direct in de gaten en hield haar hand tegen.

"Marieke, waarom denk je dat ik je deze opdacht geef? Om je te stangen? Nee, meisje, om je te leren eerst na te denken over wat je gaat doen. Eerst goed overwegen, voordelen tegenover de nadelen, dan pas kiezen". Maarten bleef rustig en besloot Marieke te helpen bij haar keuze. "Vertel me eens, wat doet het rietje met je?" Vroeg hij haar kalm.

"Het rietje is gemeen, bijt, iedere slag brand lang na" dreunde ze op. "En de borstel?"
"Dat is zo moeilijk om te omschrijven, doordat de borstel snel en hard op mijn billen neerkomt vind ik het altijd zo moeilijk om die klappen op te vangen, ik word dan wanhopig."
"En hoe zit het met het na-effect van beide instrumenten? Welke boodschap blijft beter hangen?"
"Ik denk die van de borstel." Antwoordde Marieke en pakte de kledingborstel en gaf deze aan Maarten. Het rietje legde ze bij de riem en de tawse.

"Goed" zei Maarten hij schoof één stoel onder de tafel vandaan en ging daar op zitten. "Kom dan maar weer over de knie liggen en vertel mij eens waarom je vanmiddag koos voor liften in plaats van wachten op de volgende bus". Marieke liet zich over zijn schoot vallen en antwoordde: "Ik ... ik weet het niet zo goed. Ik had niet zo veel zin om in die hitte te moeten wachten, ik was moe en wilde graag naar huis."

Maarten liet de haarborstel snel en hard op haar billen neerkomen, Marieke schreeuwde het uit. Wanhopig lag ze te spartelen over zijn schoot en moest moeite doen geen hand naar achteren te doen om haar billen te beschermen. Intussen begon Maarten haar ook streng toe te spreken. "Liften ... Marieke ... is gevaarlijk. Dringt dat tot je door?"

"Ja haa. Auw." Veel meer dan dat kon ze op dit moment niet uitbrengen.
"Hoe lang zou je hebben moeten wachten op die volgende bus?"
"Een ... aahaa ... half uurtje auwwww!"
"En is dat halve uurtje je veiligheid en een paar zere billen waard?"
"Neeee. Auww STOP!"
"Niet? is het je dat niet waard? Gek, waarom beslis je dan toch om te gaan liften?"
"Ik heb ... auw ... er niet over ... auw nagedacht."

Maarten stopte even.
"Je hebt er niet over nagedacht?"
"Nee" jammerde Marieke.
"Jij denkt niet na als je bedenkt dat je geen zin hebt om te wachten ... dat gebeurt gewoon ... je loopt gewoon naar de stoeprand, steekt gewoon je duim omhoog en stapt zonder na te denken bij iemand in de auto?" Maarten was niet van plan het haar makkelijk te maken.
"Nee ... ik ... ik ... wilde niet gaan liften ... maar die hitte ... " stamelde Marieke. "Je hebt er dus wel over nagedacht? althans het is wel door je hoofd gegaan die gedachte?" Weer viel de borstel 10x snel en hard op haar billen neer.
"Ja ... ik heb er bewust voor gekozen wel te gaan liften, sorry ik had het niet mogen doen" Marieke lag nu hard op te huilen nu ze besefte dat ze Maarten de waarheid verteld had en hij dus nog wel eens bozer kon worden dan hij al was.
"Dat valt me dan vies van je tegen, meisje." De borstel bewerkte nu ook de zijkant van haar billen zodat deze van alle kanten donker rood werden.

Maarten stopte weer. Zette Marieke op haar benen en vroeg haar voorover te buigen en haar handen op de zitting van de leuning te zetten. Marieke deed gehoorzaam wat haar gevraagd werd en kon alleen maar hopen dat het voorbij was.

"Je gaat er 20 met de paddel krijgen, je blijft netjes staan, zo niet dan beginnen we opnieuw. Begrepen?"
"Ja." huilde ze.
"Je hoeft niet mee te tellen" Daar was Marieke al heel blij om.

PATS!
Dat was de eerste gemene klap. Ze haatte die HEMA-paddel zo. Maar gelukkig kwam die ook slechts voor grote misstappen uit de kast. En dit was er een van, dat wist ze. PATS, PATS. "Aauuwww ooowww" danste Marieke licht op en neer bij ieder klap die op haar billen neerkwam.
De borstel had haar billen al zo in brand gezet dat deze HEMA-Paddel ondraaglijk was. Marieke had zoveel moeite om op haar plaats te blijven staan dat ze bij de 8 smeekte of Maarten op wilde houden.
Maarten zag aan haar houding dat 20 te veel zou worden en besloot er nog 3 te geven. "Heb je je lesje geleerd vandaag Marieke?" PATS.
"Aauuw, ja, dat heb ik, ik zal nooit weer liften"

"Eerst nadenken dan doen?" PATS.
"Aauuuwww, ja, ik zal voortaan mijn verstand gebruiken en niet mijn gevoel. Ik ... ik kan niet meer Maarten, echt niet"
PATS. Zelfs Maarten kon niets meer uitbrengen, hij wilde nu alleen nog maar zijn vriendin in zijn armen nemen.

Hij legde de paddel op de tafel, hielp Marieke overeind en tilde haar op. Marieke lag helemaal slap in zijn armen toen hij haar naar boven droeg en haar op haar buik op het bed neerlegde en er zelf naast ging liggen. Zachtjes streelde hij met zijn hand over de gloeiende billen van Marieke. "Ik hou van je meisje." Marieke huilde wel zeker 10 minuten lang omdat ze wist dat Maarten haar uit liefde had gestraft.


geschreven door: Lana
van de site www.huishoudelijkedicipline.com

De Boete


Ellen kreeg constant op haar billen. Voor de minste overtreding voelde ze al haar billen in brand staan. Ze vond dit echt onredelijk aangezien ze reeds 16 jaar was nu. Sommige spankings waren echter harder dan andere. Zoals deze:
Ok, ze nam de auto van haar vader toen hij weg was. Ok, ze had mama niet verteld wat ze zou doen, haar moeder zou toch nee gezegd hebben. Een paar vrienden hadden beslist dat ze na schooltijd de stad zouden intrekken om daar wat rond te slenteren. En die nieuwe klasgenoot waar ze een oogje op had zou er ook zijn. Ze moest er gewoon zijn, op zijn minst eens met hem kunnen praten vooraleer een andere studente er mee aan de haal ging. Hij was zoooooo schattig.

Wanneer ze thuis kwam en zag dat de auto van haar moeder weg was deed ze gewoon wat ze moest doen, wat de gevolgen ook zouden zijn. Ze nam de sleutels van haar vaders auto en reed ermee weg.

Het was een hele leuke uitstap en ze slaagde erin om een praatje te maken met Eamon. Ze vond hem nu nog schattiger dan tevoren, een echte kalverliefde. Het leek erop dat hij haar ook zag zitten maar misschien was hij enkel beleefd. Toch was het een goed begin.

Na een half uur vertrok ze reeds, opdracht volbracht. Met een beetje geluk zou ze thuis zijn voor haar moeder en zouden er geen gevolgen zijn voor het lenen van de auto.

Wel, het zou gelukt zijn, ware het niet dat ze een boete kreeg omdat ze niet helemaal stopte aan het kruispunt, een straat van waar ze woonde. Ze remde nochtans af en keek in beide richtingen voor ze wou oversteken, maar ze was zo gehaast dat ze niet volledig stopte aangezien er toch geen verkeer aankwam. Ze zag echter de agent niet die 100 m verder geparkeerd stond.

Maar hij zag haar... En dan zag de hele buurt hoe de sirene haar vaders auto achtervolgde, een paar huizen van het hare. De agent liet haar een eeuwigheid wachten om de hele auto aan een grondig onderzoek te laten ondergaan. Na 15 minuten kwam haar moeder aan. Ellen was beschaamd door het hele gebeuren en ze wist dat ze diep in de problemen zat. Ze was zo kwaad, als ze nu gewoon gestopt was aan het stopbord!

Uiteindelijk kreeg ze haar bon en reed de oprit op. Alle kinderen uit de buurt schreeuwden en pestten haar, "Ellen is in problemen! Ellen gaat het krijgen!". Toen ze uit de auto stapte, reden ze met hun fietsen de hele tijd rond haar. Nu het leek erop dat hun wens uit zou komen. Haar moeder stond reeds op haar te wachten in de deuropening...

Haar moeder vroeg om uitleg. Ellen vertelde haar de waarheid. Maar haar moeder gaf niet zoveel om de boete, haar vaders auto lenen zonder toestemming was veel erger. Dit moest ze ook uitleggen, al smekend legde ze uit aan haar moeder waarom het zo belangrijk was dat ze de stad introk met haar vrienden.

Ellen haar moeder was begreep wel dat haar dochter die nieuwe jongen wilde zien, maar ze wist ook dat dit een regelrechte ongehoorzaamheid was aan hun gezag en dat ze zowieso gestraft moest worden. Het was ook gevaarlijk om te rijden. Alleen al de boete was een pak voor haar billen waard. Dit deelde ze aan Ellen mee met strenge stem, Ellen moest dit wel aanvaarden, ook al was het met enig gemor. Ellen wist maar al te goed dat de boete enkel een gevolg was van haar haast om een straf te vermijden.

Haar moeder verplichtte haar om naar haar kamer te gaan en daar te wachten. Ellen moest slikken, ze wist wat dit betekende. Een pak voor haar billen van haar moeder. En het ergste was dat ze wist dat, als haar vader zou thuiskomen vanavond, hij ook vrij kwaad zou zijn, wat een tweede straf kon betekenen.

Ze moest niet lang wachten op haar moeder. Ellen zat op haar bed, hoofd naar beneden, wanneer ze de kamer binnen kwam. Ellen had een wit hemdje en jeans aan. Wanneer haar moeder de kamer binnen kwam keek ze op. Tot haar grote schrik zag ze dat deze de haarborstel in haar hand had.

Haar moeder was vrij kwaad dus een preek was niet te vermijden. Geen jongen was het waard om de stad in te gaan met haar vaders nieuwe auto, ze had juist haar rijbewijs gekregen en het kon veel erger afgelopen zijn dan een boete. Niet te vergeten dat dit een totale ondermijning van haar gezag was. Beschaamd luisterde Ellen naar de preek, "Ja, Ma'am" "Nee, Ma'am" en beloofde dat het nooit meer zou gebeuren en dat het haar speet. Ze wist dat ze haar moeder niet moest tegenspreken...

Uiteindelijk ging haar moeder op bed zitten en zette Ellen naast zich. De jeans ging al snel richting enkels, haar moeder nam haar bij de arm en trok haar over haar knie. De haarborstel kwam meteen neer op haar tere billen. Ellen probeerde zich los te wringen om de pijnlijke slagen te vermijden. Gedurende 5 minuten kwam de ene harde slag na de ander op haar billen neer.

AUUWWWWWWWW !!!!!!!!! MAMAAAAAAAA!!!!!!!! *PETS* *PETS* *PETS* ...

Haar moeder voelde geen medelijden voor Ellen en bleef verder gaan ...

Uiteindelijk stopte ze en Ellen lag gewoon lam over haar knie, tussen het gesnik door beloofde ze dat braaf zou zijn, hopend dat het voorbij was. *Oh, alsjeblieft, laat het gedaan zijn, trek mijn slip niet naar beneden mam, alsjeblieft mam, niet meer, oh ...* Ze hoopte dat ze door haar gesmeek de straf kon stoppen.

Maar nee. Tot haar afgrijzen voelde Ellen dat haar moeder met haar vingers de band van haar slip vast nam en ze naar beneden trok. Oh nee, mam, niet dat, niet meer, het doet zoveel pijn ... maar allemaal zonder nut. Haar slip werd naar beneden getrokken, over haar donkerrode billen om haar jeans gezelschap te houden. Haar blote billen staken in de lucht over haar moeders knie. Haar moeder sloeg zachtjes met de haarborstel op haar billen om haar te waarschuwen voor de nieuwe start. Oh god, dacht Ellen, hoe ga ik dat overleven? en dan *SMACK* - AUWWWWW!!! en ze wist dat ze niet anders kon dan dit te ondergaan.

Weer 3 afgrijselijke minuten, na dertig seconden lag ze hartstochtelijk te huilen onder de slagen van de haarborstel op haar blote billen. Stil liggen ging niet langer meer, ze probeerde elke slag te vermijden. Oh, dit deed zoveel pijn! Haar moeder was vastberaden, ze zou Ellen een lesje leren. Een memorabele straf was wat ze nodig had.

Haar billen waren nu knalrood, opgezwollen en pijnlijk. De donkerrode kringen van de borstel waren duidelijk te zien. Ellen was helemaal van de wereld toen haar moeder eindelijk stopte. Ze liet haar over de knie liggen om verder te preken en Ellen te doen beloven dat ze haar zou gehoorzamen in de toekomst. Toen liet ze Ellen eindelijk rechtop komen. Terwijl Ellen haar de pijn uit haar billen probeerde te wrijven vertelde haar moeder haar dat ze op haar kamer moest blijven zonder avondeten. Toen haar moeder de kamer uit ging, gooide Ellen zichzelf op het bed, nog altijd wrijvend over haar billen die zoooooooveel pijn deden.

Rond 19u hoorde Ellen haar vader thuiskomen. Ze hoorde het geluid van de bereiding van het avondmaal, het gesprek tussen haar moeder en vader ... Tegen dat het avondeten afgelopen was begon Ellen zich te ontkleden voor het slapen gaan. Ze bekeek haar billen in de spiegel. Ze waren nog altijd dieprood, niet zo rood als na de spanking maar nog altijd duidelijk zichtbaar. Er kwamen ook purperen vlekken naar boven van de haarborstel. Het deed zoveel pijn en ze kon er nauwelijks over wrijven. Ze wist dat ze op haar buik zou slapen vannacht ...

Om 22 u kroop ze haar bed in om nog wat te lezen. Op dat moment hoorde ze iemand op haar deur kloppen. Een wee gevoel kwam in haar buik, oh laat het alsjeblieft papa niet zijn, dacht ze. Haar hart klopte als een gek toen ze de deur open zag gaan. Ze klom uit bed om naar de deur te gaan. Het was haar vader. Ze stond daar in haar nachtkleed, ze zag de blik op zijn gezicht en dan... de slipper in zijn hand. Haar gezicht werd lijkbleek. "Pappie, nee, mama heeft me al gestraft met de haarborstel, het spijt me echt, ik beloof dat ik je auto nooit meer zal lenen, alsjeblieft sla me niet meer pappie!"

Maar haar vader was niet in de stemming om naar haar te luisteren. Hij zette zich op bed, waar moeder vijf uur ervoor gezeten had. Ellen bloosde als een tomaat toen hij haar gebood om haar nachtkleedje op te trekken en over zijn knie te gaan liggen. Ze was al aan het huilen voor de eerste slag kwam. Het was een lederen slipper met een enorm pijnlijk effect. Hij sloeg haar zeker 100 keer met de slipper vooraleer ze op bed mocht gaan liggen en zichzelf in slaap mocht huilen ...



dit verhaal is ook te vinden op www.billenkoek-info.be

PIANOLES



Het was een warme, broeierige dag. Echt zo'n dag waarop iedereen het wat rustiger aan deed dan normaal. En in de ruimtes zonder airconditioning steeg de temperatuur tot grote hoogte. Kelly zat achter haar bureau en keek door het raam van haar kantoor naar buiten, waar ze uitkeek op een achteraf steegje net buiten de grote binnenstad ergens in de zaanstreek. In de verte zag ze een goed gevuld terrasje, waar de mensen heerlijk in de schaduw zaten en af en toe nipten aan een gekoeld glas fris of een biertje.

Hmmm.. dacht Kelly, terwijl ze de smaak van een fris pilsje al proefde: sommige mensen hebben ook altijd geluk. De verleiding om het werk te laten liggen en ook lekker op een terrasje te gaan zitten werd opeens wel heel erg groot. Haar ogen dwaalden af naar de grote kalender die aan de muur hing en waarop alle afspraken als korte notities stonden geschreven. Zou ze het werk laten voor wat het was.??

Haar ogen bleven rusten op de dag van vandaag en opeens schoot ze met een ruk overeind en keek verschrikt naar de kalender: Er stond met grote letters: PIANO bij de datum van vandaag...vanmiddag had ze pianoles!! .over
een klein uur al!..en ze had weer niet geoefend deze week..!! ...en ze herinnerde zich maar al te goed hoe geïrriteerd de leraar afgelopen week was.! .. en hoe hij had gezegd dat hij "maatregelen zou nemen" als het weer gebeurde...!
In een lichte vorm van paniek klapte Kelly haar boeken dicht, sloot de computer gehaast af en rende naar beneden naar de kamer waar de piano stond.Tussen de grote stapel kranten en tijdschriften zocht ze gehaast naar het leerboek wat er altijd had gelegen, maar er nu niet lag. Gelukkig vond ze hem en snel klapte ze hem open op de leesplank van de piano.

Kelly haalde een paar keer diep adem om zichzelf wat tot rust te laten komen en omdat ze vond dat ze met blote voeten meer grip had op de twee pedalen, schopte haar slippers uit.Ze keek in het boek en het stuk wat ze moest leren leek haar gelukkig niet zo heel moeilijk, maar haar opgewekte stemming verdween als sneeuw voor de zon toen ze de eerste noten probeerde te spelen. De pianostemmer had zijn werk niet goed gedaan of.. spelen zonder oefenen is gewoon onmogelijk. De moed zonk haar in de schoenen, hoewel ze die niet aan had.

Nee, Kelly,.. zei ze hardop tegen zichzelf, dat wordt vandaag niets meer. Haar gedachten dwaalden af naar de pianoleraar. Wat zou hij precies bedoeld hebben met die "maatregelen"? Ze kon er alleen maar naar gissen, maar dat het niet goed zou aflopen stond voor haar vast. Ze schrok weer op uit haar gepeins en besloot in de korte tijd die ze nog had zo vaak als mogelijk was het stuk te spelen. Misschien zou de leraar niets merken.. Kelly speelde en speelde tot ze kramp kreeg in haar vingers. Ze keek na een tijd op de klok en zag dat het uur voorbij was gevlogen alsof het een kwartier was geweest.

Ze zuchtte diep, haalde het boek weg en deed de klep van de piano dicht. Vrijwel direct daarop klonk de bel van de voordeur. Terwijl ze naar de voordeur liep, kwam een zenuwachtig, kriebelig gevoel in
haar buik naar boven. Toen ze de deur opendeed stapte de leraar binnen en groette haar opgewekt. "Hallo Kelly, hoe is het met je?" Kelly voelde zich een beetje opgelaten en stamelde: " Ehh, ja, ook hallo..ehh.. het gaat wel goed met mij, dank u." Ze ging de leraar voor naar de kamer met de piano en vroeg: "Wilt u iets drinken misschien?" "Nee hoor, " was het antwoord: "laten we maar direct beginnen, we hebben tenslotte een hoop te doen." De leraar ging op een stoel zitten en pakte zijn tas uit.

Ondertussen opende Kelly de klep van de piano weer en zette het boek op de leesplank. Ze bekeek de eerste serie noten nog eens aandachtig en prentte ze goed in haar geheugen. "Nou," begon de leraar toen hij zich had geïnstalleerd, "laat maar eens even horen wat je allemaal hebt geoefend deze week." In een flits overwoog Kelly om hem alles maar gewoon op te biechten, echter, ze besloot het niet te doen en toch een poging te wagen op de piano. Ze kuchte nerveus, zette haar handen op de toetsen en sloeg de eerste noten onzeker aan. Het leek zowaar goed te gaan en in de eerste regel maakte ze geen enkele fout.

Maar ze was nog niet begonnen aan de tweede, of haar vinger raakte een verkeerde toets. Er volgde een tweede fout en een derde en plotseling stapelden de fouten zich op zodat Kelly ophield met spelen. De leraar fronste zijn wenkbrauwen en keek toen verbaasd op van zijn aantekeningenboek.

"Wat is dat nu?" vroeg hij, "zo moeilijk is dit stuk toch niet?!" Kelly meende ondanks de verbazing toch een lichte geïrriteerde ondertoon in zijn stem te horen. "..eeh.. ja, ik weet niet hoe het kan.. het ging gewoon even fout." stotterde Kelly.

"We doen het gewoon nog eens opnieuw, maar nu wél goed, oké?" sprak de leraar, die nu toch een beetje streng begon te klinken. "Oké, " zei Kelly onzeker, terwijl ze haar handen weer op de toetsen zette en hoopte en smeekte dat het dit keer beter zou gaan. Terwijl ze weer aan de eerste regel begon voelde ze de blik van de leraar op haar gericht en dat zorgde voor direct weer een foute toets.

Het leek heel even langer goed te gaan, maar al snel stapelde zich weer fout op fout. " Stop maar!" gebood de leraar met een gebaar. "Kijk me eens aan, Kelly?!" Kelly draaide zich langzaam om naar de leraar en keek hem aan. Ze zag de strenge blik in zijn ogen en al haar hoop op een goede afloop vervloog.

"Vertel jij maar eens even: hoeveel uur heb jij deze week geoefend?" klonk de stem van de leraar onverbiddelijk. Kelly zuchtte en zei: "Ik heb het echt heel druk gehad en ik wilde echt m'n best doen, maar het is er gewoon bij ingeschoten.echtwaar!" "Onzin!" wuifde de leraar haar uitvluchten weg, " als je wilt, kan je altijd oefenen. Weet je wat ik denk dat het is: gewoon luiheid!

Je hebt niet genoeg discipline om iedere dag te oefenen! En het wordt tijd dat daar eens wat aan gedaan wordt, Kelly! " Tijdens het standje wat ze kreeg van de leraar, kreeg Kelly een gevoel dat ze geen keus meer had en ze besloot om blufpoker te spelen. "Ach, die stomme pianoles ook! Ik snap er niets van, u legt het me gewoon niet goed uit!" Haar blufpoging pakte verkeerd uit.

De leraar ging op het puntje van zijn stoel zitten en het was duidelijk dat hij een andere mening was toegedaan. "Wat zeg jij daar!!" sprak hij met ingehouden boosheid, "je wilt je eigen luiheid op mijn onkunde afschuiven!" Hij stak zijn opgeheven wijsvinger inde lucht en zei, opeens veel rustiger: " Ik weet het goed gemaakt, jongedame! Ik heb je de vorige les iets beloofd als je niet zou oefenen..

" Hij pakte Kelly bij haar arm en zei: "Kom jij maar eens even hier, dan zal ik jou eens even wat manieren bijbrengen!"Kelly werd aan haar arm van de pianokruk getrokken en voor ze het wist had de leraar haar over de knie gelegd. " Jij krijgt van mij eens een ouderwets pak op je blote billen!" zei de leraar en hij schoof met één beweging het rokje van Kelly omhoog.

"Nee! Niet doen!" protesteerde Kelly, terwijl ze met haar hand de arm van de leraar probeerde te stoppen, " ik bedoelde het anders!" De leraar pakt Kelly's hand vast en drukt hem stevig op haar rug. " Ik zal jou eens laten voelen hoe IK het bedoel," zei hij, terwijl hij met zijn andere hand het broekje van Kelly zo ver naar beneden schoof dat het van haar benen gleed en op de grond viel. Kelly probeerde tegen te werken, maar hoe ze ook tegenspartelde, ze kwam niet uit de ijzeren greep van de leraar.

Daar lag ze dan, met haar blote billen over de knie bij de pianoleraar. En het ergste was nog dat ze het gevoel had dat ze het eigenlijk wel verdiend had ook. Terwijl ze erover nadacht, ging de hand van de leraar omhoog en kwam met een luide klets op haar billen terecht. "Auw! " riep Kelly, en met een schok wilde ze overeind komen, maar ze werd stevig vastgehouden en als snel volgde een tweede klets en een derde en. "Klets!, Klets!..ik zal.Klets!..jou eens goed..Klets! .leren hoe ik ..Klets!..pianoles geef aan..

Klets! Klets! .. meisjes die.. Klets!.te lui zijn.Klets! .om te leren.. Klets! Na een stuk of twintig flinke slagen op haar billen stopte de leraar en trok Kelly weer overeind. Met een pijnlijk gezicht wreef Kelly eens over haar billen die toch wel aardig prikkelden. "Zo, dat was deel 1 !" zei de leraar op een rustige maar gebiedende toon. Terwijl hij Kelly weer terug op de pianokruk duwde vervolgde hij:

"En nu spélen jij!" Kelly zat nu met haar blote billen op de pianokruk en vroeg met een benepen stem:"..maar mag ik m'n broek weer aantrekken?.." "Helemaal niet nodig" gebaarde de leraar, "want ik ben nog lang niet klaar met jou! Jij gaat die les binnen een uur helemaal foutloos spelen en als ik ook maar vind dat je je best niet meer doet dan krijg je nog veel meer op je blote billen! Begrepen ?!!" Kelly knikte zachtjes en zweeg wijselijk. Ze voelde haar billen nog steeds een beetje gloeien op de kruk en kon zich wel een voorstelling maken van wat er nog komen ging.

Toch merkte ze dat de hele situatie haar ook een gevoel van spanning gaf.. een gevoel van opwinding eigenlijk. Diep in haar hart zou ze het niet zo erg vinden als ze af en toe een paar foutjes te veel zou maken... Lang kon ze hierover niet nadenken, want de leraar voerde het tempo van oefenen zodanig op, dat Kelly al haar aandacht nodig had bij de piano.Na een wat moeizame start leek Kelly de les redelijk vlot onder de knie te gaan krijgen.

Maar zoals vaak kon ze zich niet lang concentreren en na een tijdje kwamen de fouten weer terug, geheel tot ongenoegen van de leraar. Zijn geduld leek een beetje op te raken toen hij zei:"Kelly, ik begin het nu zat te worden! Nog één keer dit stuk over nieuw en elke fout is een tik op je billen! Kelly voelde de spanning weer opkomen toen ze opnieuw begon te spelen.

Redelijk vlot speelde ze de eerste serie en ook de tweede ging, afgezien van een enkel foutje, goed. Het maakte haar zelfs een beetje overmoedig en vol overgave begon ze aan de derde serie. Totdat ze een volledige toon missloeg en de volgende ging ook mis en de volgende... Het pianostuk strandde in een volledig vals einde en Kelly werd zo kwaad dat ze met beide handen op de piano beukte.

"Stomme eikel!" schold ze half naar de piano en half naar de leraar. Nu was ook bij de leraar een eind gekomen aan zijn geduld. Zonder zich te bedenken pakte hij Kelly stevig beet en trok haar van de pianokruk af en dwong haar over de knie. "Nu is het uit met jou, jongedame!!" klonk het streng maar beheerst uit zijn mond, "..je krijgt nu toch een pak op je billen zoals je nog nooit hebt gehad.!" Hij wachtte niet af, maar liet zijn hand neerkomen op de blote billen van Kelly. KLETS! klonk het en Kelly reageerde met een hard: "Auww!"

Zonder medelijden echter hield de leraar Kelly stevig in de greep en liet zijn hand afwisselend neerkomen van de ene bil op de andere bil. De luide kletsen echoden door de grote kamer heen en de kreten van Kelly klonken daar nog bovenuit. Klets!. Klets!. Auw!.Klets!..Auwww!.Klets.Klets!..Klets!.Aauw!.Klets!.Er leek geen eind te komen aan het pak slaag en Kelly voelde haar billen al tintelen en gloeien alsof ze in brand stonden. Maar hoe ze ook tegenstribbelde en spartelde met haar benen,de leraar liet haar niet uit de stevige greep ontsnappen en ging onverminderd door met het pak op Kelly's billen.

Na een tijd die eindeloos leek te zijn stopte de leraar en zocht om zich heen. Naast de piano lagen de slippers van Kelly nog op de grond. Hij reikte met zijn hand naar de grond, pakte een slipper en zei tegen Kelly: "Zo.. en dan krijg je tot slot nog een toegift van me!" Hij hief de slipper omhoog en liet hem met een luide klets op de blote billen van Kelly neerkomen. "Auwww!" dat voelde Kelly ondanks haar tintelende billen nog wel degelijk!

PETS!..PETS!.PETS..PETS..PETS! kwam de slipper op haar billen neer en Kelly kronkelde zich in allerlei bochten over de knie van de leraar om aan deze venijnige slipper te ontkomen. Van woede om de onmacht en van de pijn in haar billen voelde Kelly nu de tranen bij haar opkomen.

Ze barste in snikken uit, maar zelfs dat deed de leraar nog niet direct stoppen. Na nog tien flinke laatste kletsen met de slipper vond de leraar het eindelijk genoeg en trok Kelly weer overeind. "Zo..ga jij maar eens even in die hoek staan om na te denken over waarom je dit verdiend hebt..!"

Na een tijdje riep de leraar Kelly weer bij zich. "Dat zal je hopelijk wat leren jongedame!" gaf hij Kelly nog als laatste uitbrander mee. "En we gaan volgende week gewoon op dezelfde manier verder! Dus niet oefenen betekent gewoon weer een flink pak op je billen.begrepen!" Kelly knikte gedwee naar de leraar en veegde de laatste traan weg. Haar billen gloeiden nog na.maar ondanks alles zag ze toch al weer uit naar volgende week....

einde
Met dank aan Ben voor zijn inzending dit verhaal komt van www.billenkoek-info.be

ZONDAGSE SPANKING


Tom was in de kerk verantwoordelijk voor de zondagse ochtendbezigheden. Toen kwam Francis binnen en vertelde hem dat zijn vrouw Kelly heel ondeugend en onrespectvol geweest was tegen de priester. Tom weet dat er maar 1 straf bestaat voor slecht gedrag in de kerk. Dit is het geven van een goede ouderwetse spanking op de blote billen.
Op het einde van de ochtendceremonie kondigt Francis aan dat een ondeugende vrouw een flink pak voor haar billen zal krijgen door haar man in de Spanking kamer. Hij vraagt alle mannen aanwezig te zijn in de Spankingkamer binnen 30 minuten.

Terwijl alle mannen zich verzamelen maken twee mannen Kelly klaar voor haar straf. Ze is niet toegestaan om haar onderhemd en sokken aan te houden.

Francis is verheugd om te zien dat alle mannen in de kerk er zijn vandaag om getuige te zijn van de spanking die Tom trots zal vervullen. Aan de muur hangt een houten paddle, een riem en een rotan cane. Tom beslist de paddle te gebruiken bij Kelly.

Tom opent de deur waar Kelly wacht en zegt tegen haar dat het tijd is voor haar straf in de Spanking kamer. Hij houdt Haar arm vast met zijn linkerhand en de paddle in zijn rechter hand.

Tom zet zich neer in de zetel en zet Kelly voor hem. Kelly voelt de vernedering als ze de blikken ziet van de mannen die naar haar kijken terwijl ze in haar ondergoed staat. Haar vriend trekt haar onderbroek naar beneden en toont zo haar blote billen aan alle mannen. Yves, de priester, zit schuin tegenover Tom en kan duidelijk dit ritueel waarnemen. Tom houdt de paddle vast en vertelt Kelly wat voor een ondeugend meisje ze was.

Die ondeugendheid en en het gebrek aan respect zou ze nu bekopen. Ze mocht een goede paddling verwachten.

Oh nee Tom, geen paddle, ik ga braaf zijn!! Oh ja, Kelly, je gaat gestraft worden.

Dan legt hij de vrouw over zijn knie en houdt haar stevig vast met zijn linkerarm. Nu zien alle mannen in de kerk haar mooie, melkwitte achterwerk wetende dat ze ieder moment een goed pak slaag zal krijgen.

Tom doet de paddle naar omhoog, dan naar beneden voor de eerste pijnlijke slag op haar blote billen. Kelly begint te huilen. Hij geeft haar nog een pijnlijke slag met de paddle! SPANK!

Kelly huilt nu nog meer WAAA! Tom zet de spanking verder terwijl hij Kelly steeds sneller en harder slaat. SPANK! SPANK! SPANK! SPANK! SPANK!

Alle mannen in de kerk houden ervan een stoute vrouw op haar billen te zien krijgen. Kelly haar straf doet zo veel pijn en ze probeert zich los te maken. Maar dit lukt haar niet. Tom houdt haar zo stevig vast dat er geen enkele uitweg mogelijk is.

Tom slaat haar billen nog harder voor het ontwijken van de slagen.SPANK! SPANK! SPANK! SPANK! SPANK! SPANK! SPANK! SPANK! SPANK! SPANK! Kelly haar spanking doet nu zoveel pijn dat ze huilt als een baby WAAAAAAAA. Tom ziet dat ze genoeg heeft gehad en gebiedt haar in het vervolg gehoorzaam te zijn.

Ja, schatje, ik ga braaf zijn! Dan komt Yves uit zijn stoel, gaat tegenover Kelly staan, die nog altijd over Tom zijn knie ligt, en geeft haar een paar goede pijnlijke klappen zodat ze nog meer huilt.

Dan mag Kelly opstaan. Ze is nog altijd aan het huilen omdat haar billen nog zoveel pijn doen. Nooit zal ze nog ongehoorzaam zijn ...




dit verhaal is terug te vinden op www.billenkoek-info.be

Een zaterdagavond
Ze had haar zin gekregen: een uurtje langer opblijven met de belofte om dan ook ECHT naar bed te gaan....

Zaterdagavond, zo rond de klok van 20.30 uur...

“Ah, mag ik opblijven, alsjeblieft?”
Met puppy-oogjes probeer je je zin te krijgen. Zoals je daar zo voor me staat, je haren in een staart, hoofd ietsjes schuin en dan die ogen... die niet te omschrijven zijn. Het zorgt er in ieder geval voor dat mijn strenge voornemens smelten als sneeuw voor de zon.
Ik wilde je eigenlijk ook vanavond op tijd in bed hebben liggen, je hebt een drukke week achter de rug en je hebt het nodig om in een ritme te blijven.
“Lieverd...,” breng ik uit, “het lijkt me verstandig dat je gewoon op tijd naar bed toe gaat.”
Ik kan het niet helpen, ik ben niet opgewassen tegen die blik van je. Terwijl ik het zeg, baal ik er eigenlijk meteen van. Ik had me nog zo voorgenomen om consequent te blijven.
Ik zie aan je gezicht dat je begint te beseffen dat je overwinning dicht bij is. Je doet er nog een schepje boven op en nu met een pruillipje erbij en met de liefste en zachtste klanken in je stem doe je nog een herhaalde poging: “Ah.... pleassssssssssssssssssse. Dan blijf ik morgen ook langer in mijn bed liggen.”
Ik heb me al gewonnen gegeven, maar ik heb nog wel zo mijn eisen.
“Dan ga je nu eerst meteen je pyjama aantrekken en dan mag je nog een uurtje opblijven.”
Met een vreugdekreet vlieg je me om mijn nek. Met een bemoedigende tik op je billen stuur ik je naar je kamer om je om te kleden.

...20:44...
Terwijl je de kamer uitrent, pak ik wat lekkers om je 'overwinning' en een gezellige avond op de bank te vieren! Als je terug de kamer in komt lopen, zie ik dat je goed geluisterd hebt: je haren nog steeds in een staart en je nachtpon heb je aan. Je ziet het lekkers op de tafel staan en ik zie je ogen groter worden. Ik nodig je bij me uit op de bank. Met een klein aanloopje spring je op de bank en nestel je je tegen me aan. Ik voel je heerlijke warme lichaam tegen me aan vlijen. Met alle liefde en geborgenheid die ik voor je voel, pak ik je even stevig vast en eindig met een zoen op je hoofd.
Zacht en liefdevol pak ik je kin vast en dwing je om me aan te kijken.
“Over een uur ga je zonder tegenstribbelen naar bed toe, afgesproken?”
Met een volmondig ja, ondersteund door enthousiast en hevig knikken, geef je aan dat je me begrepen hebt. Gretig pak je de bak met chips die ik heb klaar gezet van de salontafel en neemt deze bij je op schoot. Ik pak de afstandsbediening en zet de tv op het kanaal met het showprogramma dat je zo graag wilde zien. Subtiel nestel je je nog meer tegen me aan en ik voel hoe je lichaam zich totaal ontspant. Hè...gezellig!!


...21:45 uur...
“Kom jongedame! Het is nu echt bedtijd, ik ga je naar bed brengen.”
Terwijl ik je vastpak om je te stimuleren om mee van de bank te gaan, voel ik je verzet.
“Nee..., ik wil nog niet gaan slapen.”
“Pardon jongedame! We hadden een duidelijke afspraak! Een uurtje en dan zou je meteen gaan slapen, kom op!”
Je verzet slaat acuut om in een driftbui, alsof er olie op het vuur gegooid is. Ik ben heel even verast door deze uitval van je. Je slaat met je armen om je heen en draait met je zitvlak op de bank. Ik hervind me snel en pak je stevig bij je bovenarmen vast.
“ZEG JONGEDAME, ben je helemaal betoeterd!”
Kort heb ik oogcontact met je doordat je even van je stuk bent door mijn tegenactie, maar al snel verval je weer in je driftbui. Doordat je wild met je armen en je benen spartelt, schop je de afstandsbediening van de bank die op de grond in stukken uit elkaar valt. Het geluid van de afstandsbediening die de grond raakt, brengt jou niet van je stuk en je blijft je verzetten.
“NEEEEEEEEEEE!!!! Ik wil nog niet gaan slapen!!!!”
Mijn boosheid is nu compleet en ik voel me verraden omdat ik mijn consequentzijn niet heb doorgezet. Ik voel me even een zwakkeling, maar hergrijp mezelf vrij snel.
“NOU IS HET AFGELOPEN, JONGEDAME!”
Ik pak je nog steviger vast en trek je over mijn knie. Meteen laat ik mijn hand hard contact maken met je achterste. Je blijft tegenstribbelen door met je benen te trappelen. KLETS, KLATS, PETS, PATS, met je handen probeer je je billen te beschermen tegen de klappen.
In een vlugge beweging leg ik mijn rechterbeen over je spartelende benen heen en met mijn linkerhand pak ik je armen vast. In deze nieuwe houding ga ik verder met waar ik gestopt ben: bij een flink pak voor je billen!
Je verzet blijft hevig en in een opwelling pak ik de onderkant van je nachtpon vast en trek deze in één beweging over je billen en laat deze rusten op je rug. Je billen zijn nu nog slechts bedekt door een net iets te krappe onderbroek, je billen zitten strak in vorm.
Even laat ik mijn hand rusten op je billen, wrijf er even over om vervolgens door te gaan met op je billen te slaan.
“Jongedame, KLETS, PETS, ik KLETS tolereer PETS, KLETS, PATS, dit gedrag KLETS, PATS, van jou KLETS, PATS onder KLETS geen KLETS, PATS enkele KLETS, PATS voorwaarde KLETS, PATS, KLETS, PATS. Begrepen? KLETS, PATS, KLETS, PATS, KLETS, PATS.”
Je verzet is afgenomen tot huilen en snikken.
“Maar ik wil nog niet gaan slapen...” breng je snikkend uit.
“Daar heb ik niks mee te maken, met wat jij wilt!”
Als je mijn vingers onder het elastiek van je onderbroek voelt glijden en vervolgens deze naar beneden getrokken voelt worden, groeit je verzet weer.
“NEEEEE, niet op mijn blote billen, stommerd!” schreeuw je uit.

“WAT ZEI JE DAAR???”
En voordat ik mijn zin heb uitgesproken, regent het al klappen op je blote billen.
“Ben je nou helemaal besodemieterd!!!!”
KLETS, PETS, KLATS,KLETS, PETS, KLATS,KLETS, PETS, KLATS,KLETS, PETS, KLATS,KLETS, PETS, KLATS,KLETS, PETS, KLATS,KLETS, PETS, KLATS,KLETS, PETS, KLATS,KLETS, PETS, KLATS,KLETS, PETS, KLATS!
Je billen veranderen snel van kleur, van lichtroze naar rood. Je verzet voel ik met iedere tik verdwijnen, terwijl je gespartel nog wel wat aanhoudt.
Met een laatste tik op je blote billen trek ik je overeind, je onderbroek valt meteen op je enkels. Je handen schieten naar je billen toe en op je plaats doe je een klein billenkoekdansje. Ik pak de onderkant van je nachtjapon vast en trek deze omhoog.
“Vasthouden!”
Je houdt je nachtjapon op je plaats. Je andere vrije arm pak ik beet en ik neem je mee de kamer uit. Mijn andere hand deelt bij iedere stap een tik tegen je billen uit.
“En nou naar je kamer toe, nu meteen!”
Met een laatste tik laat ik je los en huilend loop je van me weg in de richting van je kamer. Terwijl ik naar een paar rode billen sta te kijken, realiseer ik me dat ik nog niet klaar ben met je....




Een verhaal van:
Robert van de Reul